Ben Counter
The Black Library, 2008, 416 blz.
Eén lange achtervolgingsscène, dit boek. Zadkiel, vlootkapitein bij het XVIIde legioen (de mannen van Lorgar, ex-Imperial Heralds, tegenwoordig: Word Bearers) neemt het enorme vlaggenschip Dark Abyss in ontvangst.
Zijn instructies: ga ermee naar Maccrage, de thuisplaneet van de Ultramarines, en vernietig er de aanwezige Ultramarines.
Maar aargh! Furious Abyss wordt gedetecteerd door een Ultramarine-schip, dat weliswaar meteen tot smithereens wordt geschoten, maar dat nog net een psychische aargh! het heelal ingestuurd had, die nog net opgevangen werd — onder meer door Cestus, vlootcommandant van de Ultramarines.
Cestus neemt meteen het bevel over van de schepen die zich in zijn buurt bevinden en zet met een handvol schepen, waarvan een deel bijna rijp voor pensioen, de achtervolging in. Aan boord van de vloot: wat Ultramarines, hier en daar wat World Eaters, Space Wolves en Thousand Sons (en behalve dat vooral ook gewone soldaten, geen Astartes).
Volgt: een bijzonder spannende achtervolging. Per schip, door the Warp, en uiteindelijk aan boord van Dark Abyss.
We zien niet hoe de Imperial Heralds tot Word Bearers verworden zijn, of hoe Lorgar slecht werd, maar voor de rest is het wel meer van dezelfde premisse: het ongeloof dat ex-broeders plots de vijand zijn, de schier onoverkomelijke overmacht van de slechteriken, het vechten tot het bittere eind, en dat we er ongeveer van uit mogen gaan dat alle goeie dood zullen gaan.
Jammer dat Zadkiel een complete idioot is, en jawel, eens te meer een boek echt wel geschreven voor jongens van dertien tot zestien, maar hey, zoveel was ik ondertussen wel al gewoon. En het is dus echt wel écht spannend.
Geef een reactie