Graham McNeill
The Black Library, 2007, 512 blz.
Elk toekomstig chaoslegioen tot nog toe en elk van hun primarchen had zijn eigen manier om naar de Dark Side over te stappen, maar die van Fulgrim en zijn Emperor’s Children was de meest, ahem, creatieve tot nog toe.
De grond van de zaak is zoals het wel al meer gebeurd is: een chaoswapen (van Slaanesh, deze keer) corrumpeert de primarch, de vis start te rotten aan de kop, een aantal sycophanten hebben niet veel nodig om overtuigd te worden, en zowat iedereen die niet voor Chaos kiest, moet er aan geloven.
Met Slaanesh achter de schermen (“the Chaos God of lust, greed, excess, pain, pleasure, perfection and hedonism”) spelen de remembrancers deze keer een belangrijke rol ten kwade, als instrumenten (letterlijk, soms) om astartes naar Chaos te brengen.
Glimpsen van Eldar, een relatief grote bijrol voor Ferrus Manus, op de achtergrond ook even Isstvan V, maar alles in totaal: niet echt een groot boek, helaas.
Geef een reactie