The Mongoliad: Book Two (The Foreworld Saga)

Neal Stephenson, Greg Bear, Mark Teppo, Nicole Galland, Erik Bear, Joseph Brassey, Cooper Moo
47North, 2012, 464 blz.

Er ging een trilogie gepuurd worden uit de massa inhoud die op de Mogoliad-wiki verzameld werd. Deel één van de geconsolideerde tekst was helemaal action-packed, een introductie tot de wereld van een parallelle 13de eeuw. Ik keek op een bepaald moment naar de voortgangbalk: ik zat aan een kwart van het boek, en ik bedacht dat er nog niets gebeurd was. Niet dat ik het spijtig vond of zo, maar toch. Deel twee leest als een tussenboek: het lijkt alsof er niet enorm vreselijk veel gebeurt, en dat we nu vooral klaar moeten zijn voor de conclusie.

De verschillen tussen onze wereld en de Mongoliad-wereld zit hem tot nog toe vooral in een aantal militaire ordes en al dan niet geheime genootschappen die er daar wel zijn en hier niet. Voor de rest lijkt het erg op de 13de eeuw zoals ze bij ons was: Ögedei is Khan van Mongolen en het conflict tussen Paus en Frederik II is in volle gang.

Maar het kan natuurlijk op elk moment nog meer veranderen, en dat maakt het ook wel spannen. Eén van de verhaallijnen in Mongoliad 2 is de pausverkiezing van 1241, waar een klein groepje kardinalen gevangen gezet werden in en oude ruïne tot ze een paus zouden verkozen hebben. In het echt kwam daar Celestinus IV uit, die zeventien dagen na zijn verkiezing stierf en dan opgevolgd werd door de man van Orsini, Sinibaldo Fieschi. Fieschie is in dit boek nadrukkelijk aanwezig en het ziet er naar uit dat hij misschien wel meteen paus zou worden.

Of Ögedei, bijvoorbeeld. In onze tijdslijn sterft hij in 1241 na een slemmpartij, maar in dit boek lijkt het alsof de missie van de man van Ögedei’s oudere broer lijkt te lukken, en dat Ögedei zijn alcoholisme onder controle wil krijgen.

Spannend, allemaal. Afspraak binnen een beetje voor deel drie.