Cyclopes, tome 1: La recrue

Gelezen op

Matz (tekst) - Jacamon (beeld)
Casterman, 2005, 54 blz.

Het is 2054 en de belangrijke landen hebben niet genoeg leger, en eigenlijk ook niet genoeg zin, om overal ter wereld VN-vredes- of andere missies te gaan uitvoeren. Met een krappe meerderheid in de Veiligheidsraad besluit de VN zijn militaire operaties te outsourcen. De eerste test-case wordt een conflict in Koerdistan, dat toevertrouwd wordt aan Multicorps Security Inc.

Douglas Pistoia, ex-voetballer, hoogopgeleid, charismatisch, zoekt werk maar vind er geen. Tot hij een aanbod krijgt van Multicorps, en voor hij het weet zit hij als officier middenin een high tech VN-missie in Turkije. De soldaten zien er uit alsof ze in Halo meespelen; ze worden Cyclopen genoemd wegens alsdat ze een camera op hun helm hebben staan, waarmee al wat ze zien opgenomen wordt.

En uitgezonden op televisie, soms zelfs live. Eén van die live-uitzendingen is Pistoia’s eerste gevechtsmissie, hij valt meteen op wegens heldendaad, en wordt op en een ik en een gij de posterboy voor de hele operatie, met een eigen reality show.

Ho-hum.

Het is een beetje een soep van invloeden en al veel vroeger veel meer geziene dingen — ik zag zo op het eerste gezicht wat megacorporaties-met-militaire-arm genre-Weyalnd-Yutani in, en Philip K. Dick-dystopie, en een vleugje Starship Troopers, en wat Robocop-gebruik-van-media… tja.

Het tekenwerk is, mja, functioneel en goed genoeg. Ik krimpte letterlijk in elkaar (acht waar, letterlijk, niet figuurlijk letterlijk) toen ik een eerste keer een beeld zag waar de flood fill in Photoshop niet ge-anti-aliased was, maar bon. ’t Is niet alsof het lelijk is of zo, het voelt gewoon allemaal slordig en snel snel getekend aan, zonder noemenswaardige decors of details, en redelijk modderig van palet.

De reeks werd mij aangeraden, ik dus wacht dus wat af tot ik het vervolg gelezen heb (in plaats van het gewoon te laten liggen, wat mijn eerste instinct zou zijn).

Maar als het straks allemaal blijkt te gaan om conflicten die uitgevonden worden voor de kijkcijfers, en dat het hoofdpersonage daar langzaam maar zeker achter komt en uiteindelijk een revolutie of zo start tegen die megacorporatie, zal ik heel kwaad zijn.

03-11-05 - Page - 021

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *