Terry Moore (tekst en beeld)
Abstract Studio, augustus 2011 - september 2012, 11 x 32 blz.
Rachel wordt wakker ergens in de aarde van een opgedroogde rivierbedding in een bos.
Ze keert terug naar haar huis in Manson, het slaperige dorpje waar ze woont, zonder echt een idee van wat er precies gebeurd is.
Later: bij haar vriendin Johnny die in het mortuarium werkt: Johnny is ervan overtuigd dat ze aan het hallucineren is, dat Rachel er niet écht is.
Oh hang on: blijkt dat Rachel er wel is, maar dat ze dood is. Geen hartslag, geen adem, geen pijn. Maar wel volledig bij bewustzijn,en rather puzzled.
Terry Moore is de mens van Strangers in Paradise, en dat is er helemaal aan te zien: de meest expressieve vrouwengezichten ter wereld, levensechte personages, veel aandacht voor detail.
(Verander de namen, zouden kwatongen kunnen zeggen, en je ziet het verschil niet tussen Rachel en erg op haar gelijkende vrouwen in Strangers in Paradise, maar hey, ik ga niet lastig doen.)
Een leuk verhaaltje, fijne mensen, en hopelijk laat hij het niet te lang aanslepen, eindigt het binnen een nummer of tien in schoonheid.
Geef een reactie