Jeff Lemire (tekst & beeld) - Jose Villarubia (kleur) - Pat Brosseau (letters)
DC Comics (Vertigo), november 2009 - januari 2010, 5 x 32 blz.
“So what the hell is Sweet Tooth anyway?”, schrijft Jeff Lemire in het editoriaal van het eerste nummer. En hij geeft meteen een antwoord:
A friend of mine described it as “Bambi meets Mad Max,” and while a bit of an oversimplification, that statement might not be far from the truth. Sweet Tooth is a post-apocalyptic, neo-western, action-adventure, science fiction, road-movie hybrid. Now I know what you’re thinking: “Not another post-apocalyptic story!”
Lemire hoefde zich geen zorgen te maken: van de man die Essex County en Lost Dogs schreef, zou ik een 3 Suisses-catalogus lezen.
We zijn een tiental jaar na een voor het ogenblik nog mysterieuze pandemie. Gus woont met zijn vader in een hut in het midden van een bos. Gus is een jongen met het gewei van een hert: een hybride, één van de half-mens-half-dier-kinderen die na de ziekte geboren zijn, en die er blijkbaar immuun voor zijn.
Gus’ vader sterft, er is een altercatie met jagers die Gus willen vangen en verkopen, ene Jepperd redt zijn leven en neemt hem onder zijn vleugels. Zegt dat hij Gus naar een plaats zal brengen waar kinderen zoals hem veilig zijn.
Ooooooh zo schoon. Jeff Lemire stelt zo enorm hard niét teleur.
Pingback: Sweet Tooth: In Camptivity
Pingback: Gelezen, augustus 2012 — Michel Vuijlsteke's Weblog