Kasra Ghanbari
IDW Publishing, oktober 2011, 32 blz.
Twee rassen van onsterfelijken: eentje uit de nacht der tijden, eentje recent ontstaan. De antedeluvians (grr, ja: niet antediluvians, bah) bestaan al sinds het ontstaan van de mensheid: een soort vampiers. De olignistics werden mogelijk gemaakt door wetenschappelijke vooruitgang: ook een soort vampiers, die eerst The Matrix-achtig op mensen teerden, en later zelfs dat masker afgooiden en gewone mensen als vee beschouwden.
En ‘t is oorlog tussen de twee rassen.
De Dood, hier Azrael genaamd, zit tevergeefs te wachten tot er nog eens iemand sterft. Hij roept Monocyte erbij, een tovenaar die lang geleden besloot om in slaap te vallen toen hij er maar niet in slaagde om te sterven, om hem te helpen.
“Like Deadwood being sodomized by HR Giger in a cathedral, as narrated by Toms Waits”, zei Ben Templesmith over deze reeks.
“Gelijk iemand die veel te hard zijn best doet om cool te zijn en daarbij vergeet te boeien”, zeg ik erover.
En ik zal dan misschien later eens delen 2, 3 en 4 lezen. Maar dan zal ik eerst deel 1 moeten herlezen, en ‘t zal nog een tijdje duren, denk ik. Ik heb het niet zo voor van die Dave McKean-typografie in de jaren-tegenwoordig. Het had al geen overschot twintig jaar geleden, en nu zeker niet.
Geef een reactie