Mike Mignola (tekst en beeld) - James Sinclair (kleur) - Pat Brosseau (letters) - Alan Moore (voorwoord)
Dark Horse Comics, 1997, 146 blz.
Um, ja.
Nazi’s komen na een paar decennia cryogenische slaap weer tot leven, Rasputin is (na Seed of Destruction) overleden maar spookt nog rond, Baba Yaga, Lamia, vampiers, er wordt een schijnbaar dode homunculus gevonden en Liz wil er (nog maar eens) een einde aan maken, dingen, dingen, spel en gerief.
Veel te veel losse verhaallijnen die niet echt tot een goed einde gebracht worden: in een nawoord zegt Mignola zelf dat het plot en beetje in het honderd liep. Het zal er allemaal wel mee te maken hebben dat dit in vijf nummers verscheen met een maand ertussen, en dat het niet echt helemaal doordacht was.
Dat gezegd: op het einde na (niet het héle einde van het boek maar het einde van de actie) valt het allemaal wel mee. En het is eens verfrissend dat de slechte slechteriken ook maar mensen zijn, zelfs als het geen mensen zijn.
Pingback: Hellboy: Almost Colossus