Mary Gentle
Orion Paperbacks, 2000, 1113 blz.
Ik denk dat het de vierde keer is dat ik dit boek lees. De laatste keer was geleden van 2015, en ik wist de grote lijnen van het verhaal nog, maar ik was genoeg vergeten om keer op keer aangenaam verrast te zijn.
En het einde blijft echt serieus een van de betere eindes van een boek ooit.
De raamvertelling — iemand die manuscripten vertaalt die in real time in onze wereld lijken te veranderen van historisch naar fantasie, terwijl tegelijkertijd gerelateerde archeologische vondsten de meest fantastische en mythologische aspecten van de manuscripten lijken te ondersteunen — was bij het herlezen niet zo boeiend meer om lezen. Aangezien ik de grote lijnen en het einde kende, deden die intermezzo’s in de vorm van mails tussen alsmaar meer verbijsterde wetenschappers niet veel meer dan het verhaal nodeloos onderbreken.
Maar behalve dat: wat een heerlijk boek.
Geef een reactie