DMZ

Brian Wood (woord) - Riccardo Burchielli, Kristian Donaldson, Brian Wood (beeld) - Jeromy Cox (kleur)
Vertigo, januari 2006 - juli 2011, 67 x 32 blz.

67 van de 72 nummers tot nog toe verschenen (november 2005 – …); verzameld in 1: On the Ground | 2: Body of a Journalist | 3: Public Works | 4: Friendly Fire | 5: The Hidden War | 6: Blood in the Game | 7: War Powers | 8: Hearts and Minds | 9: M.I.A. | 10: Collective Punishment (deel 11 en 12 moeten nog komen).

Het zou kunnen gebeuren: burgeroorlog in de VS; aan de ene kant de “echte Verenigde Staten” en aan de andere kant de “Free States”, die meer een decentraal idee zijn dan een territorium. Manhattan bevindt zich op één van de fronten tussen de partijen en is in zijn geheel een grote gedemilitariseerde zone. In principe, want er zijn voortdurend schermutselingen, en er is ook binnen Manhattan zelf vanalles aan de gang. Een geplande evacuatie is catastrofaal afgelopen, en het resultaat is dat er een klein half miljoen mensen nog vast zit. In een oorlog, met bendes, met miserie — zoals Wood het zelf zei: “Think equal parts Escape from New York, Fallujah, and New Orleans right after Katrina”.

Het verhaal wordt vooral verteld door de ogen van Matty Roth, een stagiair-journalist die half per ongeluk zowat de officiële spreekbuis van de DMZ wordt.  

Niet eenvoudig om lezen, zowel qua aandachtsspanne (oude nummers herlezen is duizend dingen ontdekken) als qua onderwerp (géén happy ends of zwatwitpersonages, ahem), maar wél de moeite waard.