Mark Lidzbarski
Alfred Töpelmann (Giessen), 1915, xxxii + 256 blz.
Ik vond Mead’s vertaling van het Johannesboek mooi, maar de man gaf zelf toe dat het vertalingen van vertalingen bleven: hij was niet naar de oorspronkelijke tekst teruggekeerd maar was vertrokken van de vertaling van Mark Lidzbarski (met slecht hier en daar een afwijking als hij het er écht niet mee eens was).
Benieuwd naar het origineel, en kijk nu: het internetarchief had dat toch wel staan zeker? I’m a sucker voor boeken waar een gemiddelde pagina meer voetnoot dan tekst is:
Neen, ik heb het niet volledig gelezen, al was het maar omdat Lidzbarski (in tegenstelling tot Mead) een wetenschappelijk werk voor wetenschappers schrijft, niet voor geïnteresseerde min-of-meer-leken. Dat de kerel er dus van uitgaat dat hij in één voetnoot hopsakee van Duits naar Frans naar Grieks naar Latijn naar Hebreeuws naar Aramees naar Syrisch naar Arabisch mag springen, en dat we dat allemaal wel zullen begrijpen.
Sorry, mijn Hebreeuws en Syrisch en Aramees en zo zijn niet meer wat ze nooit geweest zijn.
Maar voor de rest, tussen de vele (véle) onbegrijpbare en zelfs onleesbare stukken, fijn om lezen. En de vertaling is natuurlijk wél leesbaar, en verrassend fris: waar Mead voor de stereotiepe aanhef van een hoofdstuk “In the name of Great Life may hallowed Light be glorified” heeft, schrijft Lidzbarski “Im Namen des großen Lebens sei verherrlicht das hehre Licht”. En voor de afsluiting van een hoofdstuk heeft Mead “Life is exalted and is victorious, and victorious is the Man who has come hither”, en Lidzbarski “Das leben wird hochgehalten und ist siegreich, un siegreich ist der Mann, der hierher gegangen ist.”
Ik heb Mead dan maar met Lidzbarski samen gelezen.
Pingback: Gelezen, augustus 2012 — Michel Vuijlsteke's Weblog