Gene Wolfe
Tor Books, 2006, 319 blz.
Zeventien jaar na het vorige deel geschreven, en ook in verhaaltijd is er een hele periode gepasseerd. Latro heeft nog altijd geen geheugen, of beter, zijn enige geheugen is was hij zelf elke avond opschrijft.
Daaruit leren we dat hij een tijd bij zijn vrouw geleefd heeft, en dat hij door zijn vriend Muslak (de Perzische kapitein die we al tegenkwamen) naar Egypte is gebracht. Misschien omdat hij dacht, of omdat iemand dacht, of omdat iemand het hem ooit gezegd heeft, dat er daar iets aan zijn toestand kon gedaan worden.
En zo zitten we nu, een onbepaalde tijd, wellicht jaren later, en varen we op de Nijl en spreken we weer met allerlei goden.
Ik vond het goed, toen ik het las in 2017, en ik keek er naar uit om ooit een vervolg te lezen. Maar nu, in 2019, is Gene Wolfe gestorven en komt er nooit meer een vervolg.
Geef een reactie