Brian Staveley
Tor, 2016, 608 blz.
Tweede boek van Chronicle of the Unhewn Throne, en Adare is erachter gekomen wie haar vader vermoord heeft, Kaden weet meer over de diepe achtergrond van wat er aan de hand is, en Valyn doet zijn ding bij de barbaren die het land dreigen in te vallen.
Takkoord, de personages worden wat uitgediept, maar ze zijn nog altijd ziende blind: bij momenten had ik meer dan een beetje het Dora-gevoel. Achter u, kalle! Hij staat áchter u!
En nog meer toevalligheden dan in het eerste boek, zucht. Maar ook wel meer actie, en meer dingen die gebeuren, en meer duidelijkheid. Als ik er punten op zou moeten geven: vijf of zes op tien. Omdat het mij niet actief tegensteekt. Omdat het, voor wat het is, niet slecht is.
En omdat het einde van dit boek zowel onverwacht als achteraf bekeken logisch is, en dat het absoluut niet voor de hand lag. En ik nu zeer benieuwd ben naar het einde.
Wat het is, is een boek voor tieners. Die mogen er ook zijn.
Geef een reactie