A Tale of Two Cities

Charles Dickens (tekst) - Simon Vance (stem)
Tantor Audio, 2009, 13u 39min

Ik lees graag Dickens.

En och ja, de personages zijn eendimensionaal, en de sentimentaliteit ligt er meer dan vingerdik op, en de toevalligheden zijn te toevallig om zelfs maar half geloofwaardig te zijn, en ja, we zien alles van méér dan ver aankomen, maar dat vergeef ik hem met veel plezier.

Verloren lopen in verhaal en taal, en mij proberen inbeelden wat het moet geweest zijn om elke week een aflevering te lezen — ’t is gewoon een telenovela, maar dan echt goed geschreven.

Arme mensen in de 19de eeuw legden geld samen om met een hele groep een aflevering te kunnen kopen en zich te laten voorlezen, en dat heb ik dan ook gedaan. Niet dat samen leggen, wel dat voorlezen.

Simon Vance heeft eens te meer een magistrale audioboekversie gemaakt. Meer dan aangeraden.

Um ja, het verhaal? Wikipedia ter hulp voor wie het in detail wil weten, voor wie nog een beetje verrast wil worden…

Dr. Manette zat 18 jaar in de gevangenis, werd bevrijd net voor de Franse Revolutie, vluchtte naar Engeland. Zijn dochter wist heel haar leven niet dat haar vader nog leefde, en haar moeder was och here ook al gestorven toen ze nog een kind was.

Enige tijd later: Charles Darney staat terecht wegens spionage voor de Amerikanen, maar wordt door advokaat Stryver, met de hulp van een andere advokaat, Sydney Carton, vrijgesproken. Manette en dochter waren getuigen op het proces. Omstandigheden, omstandigheden: Carton en Darney worden allebei verliefd op Lucie. Darney blijkt een geëmigreerde Fransman te zijn.

Jaren later, aan het begin van de Terreur, keert Darney terug naar Frankrijk, waar hij prompt in de gevangenis gesmeten wordt. Liefde, verdriet, psychose, wraakzucht en zelfopoffering tegen de achtergrond van een wereld die naar de hel gaat: kluten en esbattementen, not a dry seat in the house.

Te lezen, al was het maar om méér te kunnen zeggen dan dat het begint met “It was the best of times, it was the worst of times”.

Dat trouwens een perfect voorbeeld is van Dickens, de hele eerste pragraaf:

It was the best of times, it was the worst of times, it was the age of wisdom, it was the age of foolishness, it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity, it was the season of Light, it was the season of Darkness, it was the spring of hope, it was the winter of despair, we had everything before us, we had nothing before us, we were all going direct to Heaven, we were all going direct the other way – in short, the period was so far like the present period, that some of its noisiest authorities insisted on its being received, for good or for evil, in the superlative degree of comparison only.

Right on, Boz.