Al Franken
Twelve, 2017, 304 blz.
Al Franken is een sympathieke mens. Al Franken schrijft al eens een sympathiek boek, en Al Franken is al eens een meer dan degelijke senator.
Het is pijnlijk duidelijk dat Franken enorm hard zijn best heeft gedaan om niet grappig te zijn als hij in de Senaat terechtkwam. Hij had er al een leven als komiek op zitten, onder meer als één van de allergrootste Saturday Night Live-boegbeelden, maar senatoren mogen niet grappig zijn.
En toch: ondanks zijn overweldige sérieux had jaren en jaren aan een stuk zowat elk artikel over Franken wel ergens in de titel “No Joke” staan. Hij heeft het over zijn werk, zijn achtergrond, hoe hij overeenkomt met allerlei mensen (ook Republikeinen) (behalve Ted Cruz, een mens moet niet overdrijven).
Ik heb de indruk dat hij bij het schrijven van dit boek de knop heeft omgedraaid, voor eens voor altijd besloten heeft dat hij toch nooit voor president zal gaan, dat het dus niet zo hard veel meer uitmaakt. Het gevolg is een boek dat durft tegelijkertijd bloedernstig en grappig te zijn.
Geef een reactie