House of Chains

Steven Erikson
Bantam Books, 2002, 1021 blz.

Als het op nietsdoenvakanties aankomst, zijn er wat mij betreft boekenleesvakanties en tv-kijkvakanties. Deze vakantie is een tv-kijkvakantie, veel boeken komen er dus niet aan te pas.

Wél deel vier van Malazan Book of the Fallen uitgelezen. In heel erg veel stukjes en beetjes, en dat was misschien niet zo enorm hard een goed idee: ’t is naar Erikson-gewoonte complex, en alle vorige boeken moeten in uw hoofd zitten, en ge moogt geen moment de aandacht laten verslappen.

Ik had het boek tien of zo jaar geleden al gelezen, en dat hielp: het is bij momenten waarlijk schoon en ontroerend. Spannend? Niet aangehouden. Veel vaart? Ook niet echt voortdurend.

Zoals bij het vorige boek, en bij de volgende boeken, heeft het weinig of geen zin om zelfs maar te beginnen proberen in detail te vertellen waar het over gaat, wegens een dramatis personæ van ettelijke bladzijden lang, een behoorlijk complexe wereld, en een verhaal dat op verschillende continenten, in verschillende tijdsgewrichten en dimensies plaatsvindt.

Niet het beste boek van de reeks, maar niet overslaanbaar voor wie zoals ik de tien boeken wil (her)lezen. En zeer de moeite waard, voor wie zoals ik dit soort boeken graag leest.