Inferno

Dan Brown
Bantam Press , 2013, 480 blz.

Eén raad: verspil tijd noch geld aan deze rotzooi. Sla zelfs dit stuk over, meer dan “dat zijn een paar uur die ik ook nooit meer terugkrijg” zou ik er eigenlijk niet over moeten zeggen.

Zoals Stephen Colbert onlangs zei: “I love your books. I love the rage they fill me with.” Een paar voorbeelden! Een bijzonder intelligent mens bekijkt een video waar het over Malthus gaat:

Knowlton paused the video. The mathematics of Malthus? A quick Internet search led him to information about a prominent nineteenth-century English mathematician and demographist named Thomas Robert Malthus, who had famously predicted an eventual global collapse due to overpopulation.

You don’t say.

Robert Langdon moet dringend (dringend!) Canto XXV van het Paradijs van Dante lezen, om een tip te vinden voor bla bla smurkt zunfgrumble:

Langdon returned his focus to the iPhone, and within seconds was able to pull up a link to a digital offering of The Divine Comedy— freely accessible because it was in the public domain. When the page opened precisely to Canto 25, he had to admit he was impressed with the technology. I’ve got to stop being such a snob about leather-bound books, he reminded himself. E-books do have their moments.

Uuuurgh. Dat is dus een “world-renowned” wetenschapper, zoals Brown maar blijft (en blijft) herhalen, maar hij is onder de indruk als hij via google op  deze pagina terechtkomt? Hij kan niet meer dan een paar regels lezen trouwens, want de kost voor roaming is te duur om lang op het internet te kunnen zitten. (Aaaargh!)

Iets verder komt de man een gedicht tegen, geschreven in spiraal en in het Engels op de achterkant van een dodenmasker:

The poem was disturbing and macabre, and hard to decipher. Use of the words doge and lagoon confirmed for Langdon beyond any doubt that the poem was indeed referencing Venice—a unique Italian water-world city made up of hundreds of interconnected lagoons and ruled for centuries by a Venetian head of state known as a doge.

Nooo, really?

Ik heb een boek gelezen dat slécht geschreven was, dat mij heel de tijd toesprak alsof ik een kleuter was, met een plot dat zodanig bij het haar getrokken is dat het onmogelijk na te vertellen is (mensen denken dat g’er de zot mee aan het houden zijt), met personages waar niemand ook maar een halve gram gevoel bij krijgt.

Da Vinci Code kon ondanks het schabouwelijke schrijvelen nog min of meer een zweem van interesse opwekken, doodsimpel omdat de centrale premisse regelrecht gepikt was van de boeken van Baigent en Leigh. Inferno? Print een drietal Wikipedia-artikels over Dante en de Goddelijke Komedie uit, neem er een reisgidsje van Firenze bij, eentje van Venetië en eentje (een heel kleintje) over Istanbul, brei alles aan elkaar met een belachelijk “raadsel”, verzien drie dei ex machina, hopla klaar.

Kakboek. Echt.