Good Omens. The Nice and Accurate Prophecies of Agnes Nutter, Witch

Neil Gaiman & Terry Pratchett
Golancz, 1990, 288 blz.

Elf jaar geleden, en de antichrist wordt geboren. ’t Is te zeggen: het is de bedoeling dat de antichrist (in een hospitaal gerund door duivelaanbiddende nonnen) verwisseld wordt met de pasgeboren zoon van een Amerikaanse diplomaat.

Verwarring met baby’s: de antichrist wordt meegegeven met de familie Young, een doodnormale Engelse familie, de zoon van de Youngs komt bij de diplomaat terecht, de zoon van de diplomaat wordt geadopteerd dor een derde partij.

Adam Young leeft in een soort paradijs, en niemand beseft dat het Adam zelf is die daarvoor zorgt; tot hij elf jaar is en het tijd voor de Apocalyps. Hij krijgt een hellehond als dienaar, de vier rijders van de Apocalyps komen samen, het spel zit op de wagen.

En dat is allemaal niet echt naar de zin van Crowley, demon, en Aziraphale, engel. Die in principe vijanden zouden moeten zijn maar eigenlijk vrienden. En dan is er nog Anathema Device, de achter-achter-achter-(etc.)-kleindochter van Agnes Nutter, de enige heks in de geschiedenis die écht juiste voorspellingen deed. En dan zijn er nog de twee laatste Witchfinders, Witchfinder Sergeant Shadwell (zo zot als een achterdeur, overleeft op gecondenseerde melk) en Witchfinder Private Newton Pulsifer (hopeloos naïef, hard op zoek naar iets om in te geloven).

Um ja. Hoe minder een mens er over vertelt, hoe beter. Ik vond het fijn om te herlezen.