Charles Burns
Pantheon Books, 2010, 56 blz.
‘t Is gelijk Kuifje, maar dan weird. Ligne claire en alles, maar in een William S. Burroughs-universum. Eraserhead, maar dan clean en in vibrante kleuren.
Twee verhaallijnen, één jaren-1970 pre-punk, één surrealistisch of nachtmerrieachtig, in een soort verre toekomst misschien, waar hagedismensen de baas zijn.
Ik vraag me hard af waar Burns hier mee naartoe gaat. En ik hoop dat ik niet bevestigd word in mijn begin van onbehaaglijk “hola, we zijn hier kunst aan het doen”-gevoel. Als het té opvallend wordt, dan knap ik daar redelijk op af, namelijk.
Geef een reactie