Tim J. Cornell
Routledge, 1995, 507 blz.
Al wat we op school geleerd hebben over het ontstaan van Rome is verkeerd!
Ja, natuurlijk dat ze ons gezegd hebben dat Romulus uitgevonden is, maar daarna: dat Rome eigenlijk maar boeren waren, dat ze al hun cultuur van de Etrusken haalden, dat de Etrusken trouwens lang de baas waren in Rome. En hoe zat dat met de grote P en de kleine p, de patriciërs en de plebejers, die waren er altijd al, juist? Oh, en de senaat tijdens de republiek, die waren altijd de baas, toch?
Nope, er zijn ons allemaal dingen wijsgemaakt!
Zoals in wel meer velden waar een mens het niet zou vewachten, is er de laatste twintig jaar ook in de geschiedenis van het oude Rome vanalles veranderd: van de positie van Rome ten opzicht van de rest van Italië (geen niet-innovatieve boeren) over de geschiedenis en de positie van senaat en consuls en de staat-in-de-staat van de plebejers en hoe het eigenlijk aristocraten/oligarchie versus populisme/democratie was, tot wat de koningen misschien wel waren (een soort condottieres?).
Boeiend, en Cornell is een grappige mens ook, vooral in zijn voetnoten. Bijvoorbeeld!
The only text to support this intepretation is Isidorus, Orig. 9.4.11, a secondary source with no independent authority. Cicero’s reference to a pater conscriptus (Phil. 13.28) is ironical. This text ‘ist natürlich ein Scherz’, said Mommsen (Staatsr. III. 863 n.), who knew a joke when he saw one.
Pingback: Gelezen: Les royaumes barbares en Occident - Michel Vuijlsteke's weblog — Michel Vuijlsteke's Weblog