The Deep Sky

Yume Kitasei
Flatiron Books, 2023, 399 blz.

Dit is wat de blurb zegt:

They left Earth to save humanity. They’ll have to save themselves first.

It is the eve of Earth’s environmental collapse. A single ship carries humanity’s last hope: eighty elite graduates of a competitive program, who will give birth to a generation of children in deep space. But halfway to a distant but livable planet, a lethal bomb kills three of the crew and knocks The Phoenix off course. Asuka, the only surviving witness, is an immediate suspect.

Asuka already felt like an impostor before the explosion. She was the last picked for the mission, she struggled during training back on Earth, and she was chosen to represent Japan, a country she only partly knows as a half-Japanese girl raised in America. But estranged from her mother back home, The Phoenix is all she has left.

With the crew turning on each other, Asuka is determined to find the culprit before they all lose faith in the mission—or worse, the bomber strikes again.

Er is een AI aan boord die een belangrijke rol speelt, dus ik dacht, ik vraag het eens aan ChatGPT.

> Imagine I am Asuka and you are the ship AI. Help me.

As the ship’s AI, I am equipped to provide assistance across a wide range of scenarios, including navigation, life support, security protocols, and psychological support. How can I assist you, Asuka?

> Why would anyone do this?

I can offer some hypotheses on why someone might commit such an act, based on psychological profiles, historical data, and known motivations for sabotage or violence in similar high-stress environments. It’s important to consider these as speculative and not conclusive without further evidence.

1. Psychological Stress: The extreme conditions of space travel, the pressure of the mission, and the isolation from Earth can exacerbate underlying psychological issues or induce severe stress reactions in some individuals, leading to irrational or destructive behavior.
2. Ideological Motives: A crew member might have ideological beliefs or convictions that conflict with the mission’s objectives or the idea of humanity starting anew on another planet. This could drive them to sabotage the mission as a form of protest or to prevent what they perceive as a misguided endeavor.
3. Personal Vendetta: Interpersonal conflicts or deep-seated resentments among the crew might escalate to the point where one individual targets others or the mission itself in an act of revenge or anger.
4. Manipulation or Coercion: The individual responsible might be acting under duress, manipulated or blackmailed by external forces with an interest in the mission’s failure, or even by another crew member with their own agenda.
5. Mental Breakdown: The unique pressures of being part of such a critical and high-profile mission, combined with personal vulnerabilities, could lead to a mental breakdown, causing the individual to act out in ways that are harmful to themselves and others.
6. Accidental Cause: While the evidence might currently point towards deliberate sabotage, there’s also the possibility of an accidental cause being misconstrued as intentional due to the circumstances and the high tensions among the crew.

To address these possibilities and uncover the true motive, a thorough investigation into the incident, considering all available evidence and psychological profiles of the crew, will be essential. As your AI, I can assist in analyzing data, simulating potential scenarios, and providing psychological insights to support your investigation, Asuka.

Hm. De oplossing van het mysterie is wel degelijk één of meer van de zes opties die gegeven worden.

Dit boek is een debuut, en zoals wel meer debuten die ik de afgelopen tijd las: een schot in de roos. Het is een beetje Agatha Christie in de ruimte, een beetje 2001, maar het is vooral een diepmenselijk verhaal. Ik heb het in één trek uitgelezen (niet goed om op een werkdag op tijd op te staan, de dag erna), en ik was content op het einde.

Ik was graag in de wereld van dit boek.

Niet dat die wereld opbeurend is, verre van: de Aarde is om zeep, het zou heel goed kunnen dat binnen honderd jaar zo goed als alle mensen dood zijn, en de missie waar Asuka en 79 andere meisjes op gestuurd werden, is een ongelooflijke long shot, begeesterd door een megalomane technocrate, die het een goed idee vond om duizend meisjes van 12 jaar af te trainen om er uiteindelijk 80 over te houden, die dan tien jaar in coma zouden blijven aan boord, wakker gemaakt worden om zwanger te geraken en één of twee kinderen te krijgen, en dan weer in coma geplaatst te worden tot ze aankomen aan een planeet waar ze van hopen dat het een tweede thuis wordt.

Voeg daar nog aan toe dat de Verenigde Staten en China de hoofdsponsors zijn, dat die op halve (en later zelfs hele) voet van oorlog met elkaar leven, dat de maatschappij er niet minder gepolariseerd op is geworden ten opzichte van nu, dat er geïmplanteerde virtuele realiteit is die niet van de gewone wereld te onderscheiden is, dat het vragen om interpersoonlijk drama is om een heel schip vol mensen te stouwen die van hun 12 tot hun 18 voortdurend in competitie zijn geweest met elkaar — boeiend is een understatement.

Het is geen magistraal goed boek, in de zin van onmisbaar en iedereen moét het gelezen hebben, maar eigenlijk, welk boek is dat wél, in het licht van de eeuwigheid? Ik houd het op uitstekend boek.