Jean van Hamme (tekst) – William Vance (beeld) – Petra Van Cutsem (kleur)
Dargaud, 2005, 48 blz.
Meh. ‘t Was vals alarm, van die nieuwe tekenaar. William Vance is terug. En hey! ‘t Is gedaan!
Mijn algemene indruk? Murf. Het blijft niet zo erg hangen, eigenlijk. Er zitten plots en subplots in, maar ik kan niet echt zeggen dat ik me ooit echt ingeleefd heb in het personage. En na nummer twaalf (met een samenvatting van alles in nummer dertien — XIII, get it?) zag ik niet echt een bestaansreden meer. Ze waren er dan best mee opgehouden, denk ik.
‘t Kan er misschien ook aan gelegen hebben dat het soms een vreemdsoortig Nederlands was, maar voor zover ik weet, zijn de boeken gewoon in Frans en Nederlands tegelijk uitgekomen, dus normaal gezien zou de vertaling redelijk in orde moeten zijn…
Nee, goed idee (gepikt van de Bourne-boeken en een resem andere natuurlijk), maar uiteindelijk hoefde het geen 19 boeken aan te slepen. En Moebius is écht wel een betere tekenaar dan William Vance, die nooit uit zijn jaren-1970-stijl lijkt geëvolueerd te zijn.
Geef een reactie