John Norman
Ballantine Books, 1971
409 blz.
Ik was dit boek beginnen lezen aan een slakkentempo: hier een paar pagina’s in de zetel, daar een paar pagina’s in bed. Ik ben er aan begonnen op 16 januari en ik heb het uitgelezen op 25 januari, dat geeft u een idee.
Maar dat wil eigenlijk niets zeggen over hoe ik het gelezen heb: het eerste pakweg derde tussen 16 en 25 januari, terwijl ik nog een stuk of vijf andere boeken ook aan het lezen was, en terwijl ik ook een reeks televisieseries gekeken heb die ik vorig jaar gemist had.
En dan het tweede derde in één ruk diep in de nacht van 25 januari.
Zó spannend! Zó goed! Dit is veruit het beste boek in de reeks tot nog toe.
Tarl Cabot is vermoord. Kuurus de moordenaar, van de kaste van de moordenaars, gaat naar de stad Ar om de moord op Tarl Cabot te wreken.
Maar eigenlijk — spoiler warning! — is Kuurus gewoon Tarl Cabot zélf. Die in opdracht van de Priester-Koningen komt kijken wat er aan de hand is in Ar, de grootste stad van Gor. Er is een slavenhandelaar die meer en meer invloed krijgt, die heelder contingenten ontvoerde vrouwen van de Aarde aan het trainen is, en waar de Priester-Koningen van vermoeden dat hij een agent is van de aliens waar zij al miljoenen jaren tegen vechten.
Vella — Elisabeth uit het vorige boek — doet zich voor als een Goreaanse slavin en werkt van binnenuit, terwijl Tarl zich als een gast en minofmeerbodyguard van de slavenhandelaar voordoet.
Ar is enorm duidelijk vooral op Rome geïnspireerd. Logisch: het is al eeuwen en eeuwen dat de Priester-Koningen aardlingen ontvoeren, de gebruiken van Ar zijn gewoon door échte Romeinen begonnen. Er zijn gladiatorengevechten, er zijn races op tarns die spannender zijn dan het beste dat in Ben Hur te zien was. Er zijn een hele reeks fijne personages, er zijn zowaar vrouwen met agency, en zoals ik al zei: het is machtig spannend. En een zeer schoon einde.
John Norman blijft John Norman, uiteraard. De world is al meer dan goed gebuilt, maar hij blijft enorm lange discursussen doen als het eigenlijk niet echt nodig is. Is er een slavin in een slavenhalsband? Hierzo, meer informatie over sloten op Gor:
The small, heavy lock on a girl’s slave collar, incidentally, may be of several varieties, but almost all are cylinder locks, either of the pin or disk variety. In a girl’s collar lock there would be either six pins or six disks, one each, it is said, for each letter in the Gorean word for female slave, Kajira; the male slave, or Kajirus, seldom had a locked collar; normally a band of iron is simply hammered about his neck; often he works in chains, usually with other male slaves; in some cities, including Ar, an unchained male slave is almost never seen; there are, incidentally, far fewer male slaves than female slaves; a captured female is almost invariably collared; a captured male is almost invariably put to the sword; further, the object of slave raids, carefully scouted, organized and conducted expeditions, is almost always the acquisition of females; commonly one cylinder is struck, its bridges sealed off, its compartments broken into and ransacked for gold and beauty; the men of the compartment are slain and the women stripped; those women who do not please the slavers are slain; those that do have the goods of the compartment tied about their necks and are herded to the roof, with whip and slave goad, either to be bound across tarn saddles or thrust bound into wicker slave baskets, covered and tied shut, carried beneath the great birds in flight; sometimes, after only a quarter of an Ahn, before adequate reinforcements can be summoned, the slavers depart with their booty, leaving behind a flaming cylinder; slavers can strike any city but they are particularly a scourge to those cities which have not trained the tarn, but depend on the ponderous tharlarion.
Een reis duurt misschien wel een maand? Ho! Tijd voor een korte uitleg over de kalender op Gor:
It was one day to Thentis by tarn, but in the wagon we knew the trip would take perhaps the better part of one of the twenty-five day Gorean months. There are twelve twenty-five day Gorean months, incidentally, in most of the calendars of the various cities. Each month, containing five five-day weeks, is separated by a five-day period, called the Passage Hand, and every other month, there being one exception to this, which is that of the last month of the year is separated from the first month of the year, which begins with the Vernal Equinox, not only by a Passage Hand, but by another five-day period called the Waiting Hand, during which doorways are painted white, little food is eaten, little is drunk and there is to be no singing or public rejoicing in the city; diring this time Goreans go out as little as possible; the Initiates, interestingly enough, do not make much out of the Waiting Hand in their ceremonies and preachments, which leads one to believe it is not intended to be of any sort of religious significance; it is perhaps, in its way, a period of mourning for the old year; Goreans, living much of their lives in the open, on the bridges and in the streets, are much closer to nature’s year than most humans of Earth; but on the Vernal Equinox, which marks the first day of the New Year in most Gorean cities, there is great rejoicing; the doorways are painted green, and there is song on the bridges, games, contests, visiting of friends and much feasting, which lasts for the first ten days of the first month, thereby doubling the period taken in the Waiting Hand. Month names differ, unfortunately, from city to city, but, among the civilized cities, there are four months, associated with the equinoxes and solstices, and the great fairs at the Sardar, which do have common names, the months of En-’Kara, or En-’Kara-Lar-Torvis; En-’Var, or En-’var-Lar-Torvis; Se-’Kara, or Se-’Kara-Lar-Torvis; and Se-’Var, or Se-’Var-Lar-Torvis.
En ja, de casual meer dan extreme mysoginie blijft natuurlijk wat ze was:
Elizabeth’s knot was a fifty-five turn knot. Mine was fifty-seven.
She had threatened to invent a knot with more than fifty-five turns but when I had threatened to beat her she had yielded to reason.
Maar dat kan de pret niet drukken. Ik had gehoord dat het vanaf boek zes ongeveer helemaal de dieperik in gaat. Ik ben benieuwd.
Geef een reactie