Kate Elliott
2005, 624 blz.
Ik had het natuurlijk moeten weten, dat er nog veel losse einden te knopen waren. Een heel volk dat teruggekomen is van 2700 vakantie (al is het voor sommigen onder hen maar alsof er een paar jaar zijn verstreken), mensen die verloren hebben in het vorige boek maar niet dood zijn en dus nog gevaarlijk, allerlei allianties, verraad allerhande, tovenarij, monsters, wraak, religie en al dan niet gerechtvaardigde ketterij, politiek en realpolitik.
Het is eigenlijk wel een dicht op elkaar gepakte reeks boeken. Ook dit boek vloog voorbij, trouwens.
Het volgende is wel het laatste in de reeks, dus dan moét het wel allemaal opgelost geraken. Voor hetzelfde geld is het een zoals George R.R. Martin ons al decennia belooft bittersweet ending, maar ik kan denk ik wel ongeveer een outline zien van hoe het een happy end zou kunnen krijgen. Ik zet mijn geld daar min of meer in: alle rassen in relatieve peis en vree met elkaar, de slechteriken gestraft en de goeie mensen beloond.
Benieuwd te zien wat ik morgen zal lezen. 🙂
Pingback: Gelezen: Crown of Stars (Crown of Stars #7) – Michel Vuijlsteke's weblog