Aaron Dembski-Bowden
The Black Library, 2010, 512 blz.
Hola!
Nog een boek waarvan ik er min of meer van uitging dat het wel niet vet zou zijn, afgaand op de cover (een ge-demoniseerde Word Bearer, niet mijn favoriet legioen, die een Custodes op wil vreten).
Maar kijk nu: het is een uitstekend boek. De Word Bearers worden van onnadenkende fanatici plots tragische figuren met diepgang. Lorgar is niet meer de religieuze zot die in mijn hoofd zat, maar zowat de meest menselijke van alle Primarchen.
Het verhaal gaat van 50 jaar vóór Isstvan V tot er net na. Van het moment dat de keizer out of the blue, zonder waarschuwing of welk overleg ook, beslist dat wat de Word Bearers al decennia lang doen (werelden zo vreedzaam mogelijk en zo grondig mogelijk tot de Keizer brengen), verkeerd is. Een delegatie Ultramarines vernietigt een vreedzame wereld compleet, omdat ze volgens de keizer hem teveel vereren en dat dat teveel godsdienst is.
Lorgar en zijn legioen worden vernederd, en hun hele raison d’être wordt afgenomen. Lorgar is verloren, zijn space marines ook.
Het zijn Kor Phaeron (pleegvader van Lorgar vóór hij ontdekte dat hij primarch was) en Erebus (bah, Erebus) die de slechte slechteriken zijn. Zij maken van Lorgar’s goedheid gebruik, en van de genetisch ingebakken volgzaamheid van de Word Bearers, waar ze uiteindelijk voor een groot deel zelf niets aan kunnen doen, want het is er door de keizer ingebakken.
En de keizer is écht een smeerlap. Echt waar.
Zeer zeer goed boek.
Geef een reactie