Hereticus

Gelezen op

Dan Abnett
The Black Library, 2002, 320 blz.

Deel drie van de Eisenhorn-trilogie: nog eens vijftig jaar later dan Malleus.

Het begint met een min of meer routine-proces ergens in het hol van Pluto — inquisiteurs in de rechtszaal! wijs! — maar het proces wordt snel on hold gezet als een heel oude bekende blijkt op dezelfde planeet te zitten.

Een oude bekende die het verdient om door de inquisitie gevat te worden, waar vooral Eisenhorn’s piloot echt wraak op wil nemen, maar die honderdvijftig jaar na zijn eerste optreden toch een eind verder het Chaos-pad op blijkt gegaan te zijn dan iedereen had vermoed.

Het boek begint, om toch maar verder te vergelijken, met een Dune-achtig gevoel, en dan slaat het om naar actie, actie, actie. Ook hier maakt Abnett dingen die al decennia in mijn hoofd zitten voor het eerst echt levend: na daemonhosts en Adeptus Astertes is het de beurt aan de Titans van de Adeptus Mechanicus.

Zo ongeveer alles wat Eisonhorn in Xenos en Malleus uitgevreten heeft, komt hem nu achtervolgen, en hij moet zich afvragen (en wij met hem) of hij ergens in de loop van al die jaren misschien toch geen grenzen overschreden heeft die hij niet had mogen overschrijden. Wat zou Eisenhorn van 150 jaar geleden denken over Eisenhorn van nu?

Afijn, vragen, kwesties, even nadenken, en dan is het verder actie, actie, vechten, actie, vechten, en dan is het plots gedaan.

In de trilogie-uitgave staat er een paragraafje “whatever happened to…” voor elk hoofdpersonage, en zo krijgt een mens toch nog helemaal closure. Het had eigenlijk  zonder gekund, de karakters komen ongetwijfeld ooit nog wel ergens terug in het Warhammer-universum.

Ik heb trouwens ergens gelezen dat The Black Library zijn schrijvers een maximum aantal pagina’s oplegt: niet meer dan een dikke 300 per boek. Vandaar de snelle conclusie, waarschijnlijk, en het hap-snel-gevoel soms. Jammer: ik had het graag meer uitgewerkt gezien, en Abnett kan dat volgens mij helemaal tot een goed einde brengen.

Maar hey, 900 bladzijden fijn gelezen. Aangenaam (her)kennisgemaakt met Warhammer. Op naar de Horus Heresy-reeks.

Eén reactie to “Hereticus”

  1. Pingback: The Horus Heresy 01: Horus Rising

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *