Dragonsong

Anne McCaffrey
Atheneum, 1976, 202 blz.

Shift. Dragonsong speelt zich precies tegelijk  met Dragonquest af, maar in een totaal andere wereld. Niet meer het centrum van de aandacht met de bazen van de belangrijke holds en de gildemeesters en drakenrijders, maar in een afgelegen vissersgemeenschap.

Het hoofdpersonage is niet meer één van de groten der aarde (groten des Perns?), maar wel Menolly, de vijftienjarige leerlinge van de harper (een soort bard) van het dorp. Haar meester komt schielijk te gaan, traditioneel zijn barden mannen en haar ouders zagen het hoedanook al niet zitten, wat ze deed. Ze loopt weg van huis, en komt vuurhagedissen tegen, de voorouders van de grote draken.

Het doelpubliek van dit boek, het eerste in de Harper Hall-trilogie, is redelijk duidelijk: tieners. Iedere tiener kan zich herkennen in Menolly, iedere tiener zou haar willen zijn. Vooral dan tieners die dit soort boeken lazen in de jaren 1970-80-90, toen fantasy nog helemaal not done was.

Het begint misschien afgezaagd te klinken, maar ook dit las weer alsof het een kortverhaal was. In tegenstelling tot de vorige twee boeken gebeurde er hier wel niet zo enorm enorm veel. En kwamen we ook niet echt enorm enorm veel te weten over de verschillende personages — nu ja, eigenlijk, er  is hier ook maar één personage. En behalve dat ze heel goed is in wat ze doet, ben ik niet veel wijzer geworden over wat haar beweegt.