Dragonsinger

Anne McCaffrey
Atheneum, 1977, 364 blz.

Um ja. Menolly zit in Harper’s  Hall, en gaat van meester naar meester om onderzocht te worden. Dat is zowat het boek. Standaard toekomen-in-een-nieuwe-school-stuff: ze maakt een paar vrienden, er zijn een paar jaloerse meisjes, leraars zijn eerst sceptisch en komen negatief over, maar open den duur wint ze ze allemaal over, dat soort dingen.

’t Is duidelijk dat McCaffrey muziek gestudeerd heeft, het klinkt allemaal alsof het met kennis van zaken geschreven is. Het leest weer zeer snel, maar ik vermoed dat ik niet de enige ben die op zijn honger bleef zitten: Menolly is akelig goed in zo ongeveer alles, ze heeft niet één negatief trekje, en we komen geen halve bladzijde meer te weten over wat er in haar hoofd omgaat.

De ontknoping is dat ze na een week daar zijn meteen een graad hoger mag. Euh ja, dát zag ik al aankomen van het midden van boek één.

Hopen dat boek 3 van de trilogie beter is.