Dong Xoai, Vietnam 1965

Joe Kubert (tekst en beeld) - Pete Carlsson (letters)
DC Comics, 2010, 200 blz.

Joe Kubert is overleden, deze maand. Ik dacht: ik lees iets recents van hem.

Hola, wat een enorm uitstekend boek.

De ontelbare keren dat ik de potloodtekeningen van een comic zie, en dan de inkt, en dan de ingekleurde versie, en dat ik bedenk dat ik de potloodversie eigenlijk meer levend, echter, beter vond dan het afgewerkt product…

Dit is een volledig boek met alleen maar potlood en houtskool op grijs papier, en witte highlights. En wat voor één. Joe Kubert maakte dit boek met 72 jaar ervaring. Nee, echt: hij begon strips te tekenen als hij twaalf was, en hij was 84 toen dit uitkwam in 2010.

Geen geval van “hey, dat is nog redelijk degelijk voor iemand van die leeftijd”, ho boy neen: een geval van “dit is iemand op het toppunt van zijn kunnen”. Dit omzetten in inkt en kleur zou een meer dan complete zonde geweest zijn.

En daar komt nog eens bij dat het een echt gebeurd verhaal is. In 1964 bevinden twintig Amerikaanse soldaten zich in een legerbasis bij Dong Xoai, een dorp op het kruispiunt van twee gewestwegen in Noord-Vietnam. Hun opdracht: opleiding en logistieke steun van de lokale troepen, humanitaire hulp, en absoluut verbod om te schieten tenzij ze beschoten worden.

Dit boek is voor een groot stuk een reconstructie van één nacht tijdens de slag van Dong Xoai, als het kamp waar de Amerikaanse soldaten zitten aangevallen wordt door golf na golf Vietcong. Denk het begin van Saving Private Ryan, of de actiescènes uit Band of Brothers, maar dank zij die ongelooflijke tekeningen lijkt het alsof we er nog dichter op zitten.

Bijzonder, bijzonder goed. En voor de geïnteresseerde medemens: er is een hele appendix met bronmateriaal en achtergrond en where are they now.

Yep, nog zo eentje op het schap “blindelings kopen”. En dan om de zoveel tijd eens een pagina open slaan en genieten van elke individuele potloodtrek.