Dan Simmons
Harper Voyager, 2002, 272 blz.
Dan Simmons is zo’n kameleon, die van genre naar genre gaat. Er was een tijd, lang geleden, dat alles wat hij schreef uitstekend was. Of misschien: dat ik alles wat hij schreef, zeer goed vond.
Deze bundel kortverhalen: tgo ja. A mixed bag, maar door de rangschikking van de inhoud blijf ik alsnog met een goed gevoel over. Vijf verhalen: het eerste en het laatste poëtisch en goed, het tweede en het voorlaatste avonturen-voor-tieners-in-de-jaren-1980 en ach kom, niet slecht. Het derde verhaal, in het midden: uyngk?
Nummer één, Looking for Kelly Dahl. Tussen spookverhaal en science fiction, een liefdesverhaal dat er geen is van een leraar met burn-out en een meisje met een akelige familiehistorie. Mooi.
Twee. Orphans of the Helix. Een verhaal in het Hyperion-Endymion-universum, maar het leest eerder als wat de intro ervan zegt dat het is: een scenario voor een Start Trek: The Next Generation-episode dat niet verfilmd is wegens geen geld voor de nodige special effects. Redelijk ho-hum, iets voor jongere tieners.
Drie. The Ninth of Av: mhu, en ook wel: can I get a double you tee eff? Duizend jaar in de toekomst, en joden zijn de enige echte mensen die nog overblijven — tot daar aan toe, ik kan daar nog inkomen. De mensen zijn op weg om gegeneocideerd te worden door de robots, okay, tot daar aan toe. Maar dat de robots moslims zouden zijn, en dat ze het doen wegens antisemitisme? Euh nee, suspension of disbelief unsuspended. Leest alsof het zuiver geschreven werd om boze reacties te krijgen. Niét goed, nee.
Vier. On K2 with Kanakaredes. Tiens, dat leest als een mannekensverhaal zoals ik er wel eens las in de lagere school in verhalenbundels met veel Julien Van Remoortere / Piet Mortelman. En het thema is er ook al helemaal: bergbeklimmen. Ik kan mij niet herinneren hoeveel bergberklimmersverhalen er in die avonturencompilaties zaten. Ook redelijk ho-hum, dus.
Vijf. The End of Gravity. Een filmscript, eigenlijk. Losse ideeën, stukken tekst en dialoog die eerder lezen als een soort lang gedicht, en waar ik de beelden moet bij verzinnen om er iets van te maken. Er zit iets in, ongetwijfeld. Niet zeker dat het eruit komt, maar met Solaris in het achterhoofd, en Moon, en in Rusland geweest zijnde als het nog Rusland was en de Sovjetunie toen Rusland geen Rusland meer was: ik was helemaal mee.
Geef een reactie