Suzanne Collins
Scholastic Press, 2009, 386 blz.
Lang uitgesteld, maar alla, een nieuwe maand, een nieuw voornemen: een paar dingen lezen om bij te zijn.
De situatie, voor wie het nog niet zou gelezen/gezien hebben: Amerika bestaat niet meer, in de plaats is er Panem (gelijk in panem et circenses, get it, get it?): een hoofdstad, The Capitol, en twaalf districten errond. Elk jaar zijn er Hunger Games, om het er bij de twaalf districten nog eens in te wrijven dat zij ondergeschikt zijn aan de hoofdstad. Daarbij moeten er per district een jongen en meisje meedoen aan een soort Running Man-achtig spel, tot er één overblijft. Het geheel komt op televisie, yada yada.
Kaitniss, van het arme districti 12, neemt de plaats van haar jongere zus in, moet tegen 23 anderen vechten in een spel dat écht niet eerlijk is. Tarara tsoin tsoin, envoyez les violons.
Na afloop van lectuur: murgh. ’t Is gelijk die torture porn-films genre Saw en consoorten, maar dan in boekenformaat gegoten. Voor tieners, dus. En het is op een paar uur uit, da’s nog een gemak.
Geef een reactie