Carlo d'Este
Allen Lane, 2009, 960 blz.
‘t Was ne martiko, Winston. Demeeste biografieën van Churchill prijzen hem de lucht in als het op leiderschap aankomt, en niet opgeven en zo. D’Este is een gevierd militair historicus (note to self: zijn biografie van Patton dringend herlezen), en geeft een meer genuanceerd beeld. Ja, Churchill was moedig. Ja, hij was visionair, en meer dan veel mensen denken: zijn visie op oorlog en leger was in het begin van de 20ste eeuw vér vooruit op de meeste van de mensen rond hem.
Maar tegelijk was hij ook koppig, en politiek onhandig, een micromanager die het grotere beeld vaak niet zag, een denker in grote patronen die logistiek vergat, en in het algemeen: een complexe persoon. Hij haatte oorlog maar hij hield ervan, dat soort dingen.
En hij had er tegen 1920 eigenlijk al een stuk of drie volledige levens op zitten. In Zuid-Afrika, en Soedan, en Indië, en als minister (mede-)verantwoordelijk voor drama’s in de Dardanellen.
Serieus aangeraden. Eén van die boeken die ik extra-traag gelezen heb om er langer van te genieten.
Geef een reactie