A Song of Ice and Fire 05: A Dance with Dragons

George R.R. Martin
Bantam Spectra, 2011, 1040 blz.

George R.R. Martin is een slechte mens.

Boek vijf zet duidelijk grote stappen in de richting van een zekere resolutie van wat er allemaal aan de hand is in Westeros (en Essos), maar het gaat niet verschrikkelijk snel, en vooral: het eindigt op een hele reeks cliffhangers. Nog meer dan de andere boeken, heb ik de indruk,.

Ik herinner me niet meer wat mijn reactie was toen ik dit voor het eerst las, maar ik denk dat ik teleurgesteld was dat er niet méér gebeurde.

Met het herlezen, en nu ik er veel meer over weet, kan ik mij iets voorstellen bij de denkprocessen van Martin, maar het blijft hier en daar toch steken. Ik vraag me hard af hoe het verhaal van Dorne en van de Iron Islands tot een degelijk einde gaan gebracht worden, en hoe zit het nu met het al-dan-niet-nageslacht van Aerys, en aaargh daar komt in het allerlaatste hoofdstuk een protagonist die al twee boeken lang afwezig was, weer terug, aargh!

En ik zie wel in dat er binnenin de personages grote veranderingen aan het gebeuren zijn, maar het zou misschien gemakkelijker om lezen zijn als er hier en daar wat meer actie zou zijn. En ik ben niet zeker dat het een goed idee was om boek vier en vijf te splitsen op basis van de personages te splitsen in plaats van zoals zou kunnen verwacht worden, op basis van tijd.

(De basis van het probleem is natuurlijk dat een aantal van de personages een “reis” moeten afleggen die een jaar of vijf zou moeten duren (Jon, Theon, Sansa?, Arya), maar dat bleek toen Martin aan het schrijven was, dat vijf jaar veel te lang zou zijn voor andere personages (Tyrion, Bran?, Daenerys, Cersei, Jamie). En dan werd het toch weer min of meer real-time, maar dan werd het moeilijk om een aantal personages op dezelfde plaats te krijgen op hetzelfde moment.

Deze reeks gaat een eind aangenamer om lezen zijn als alle boeken zullen geschreven zijn. En ik hoop van ganser harte dat we niet weer zes jaar moeten wachten op een vervolg.