Brian K. Vaughan (tekst) - Marcos Martin (beeld) - Muntsa Vicente (kleur)
Panel Syndicate, maart 2013, 32 blz.
Iedereen stak heel zijn leven in de cloud, tot de meest intieme details, in de zekerheid dat het wel veilig zou zijn. En dan regende het veertig dagen en veertig nachten geheimen en persoonlijke gegevens, en was de hele wereld zijn onschuld en illusies kwijt.
En nu leven we, tientallen jaren later, in een wereld zonder internet. Waar privacy en persoonsgegevens het hoogste goed zijn, iedereen minstens één andere identiteit heeft, en “paparazzi” (een combinatie van journalist en privé-detective) uitgespuwd worden.
Een fijne premisse, en ik vertrouw Brian K. Vaughan nogal, dus heb ik hem en zijn maten wat geld toegestopt via hun website om het eerste nummer van The Private Eye te kopen.
It’s a detective story set in 2076, when everyone in the United States has a secret identity. Our protagonist is a member of the paparazzi, outlaw private investigators who dig up the kind of personal dirt no longer readily available through search engines. It’s a mystery with lots of masks, but no superpowers. We know how the story ends, and we think it will take about 10 issues to get there.
Ik heb er geen spijt van. Ja, jammer dat Moebius dood is, want die had dit beter geïllustreerd, maar hey, we kunnen niet alles hebben.
Pingback: Gelezen: Wheel of Time 01: The Eye of the World — Michel Vuijlsteke's Weblog