Joe Sacco
Metropolitan Books, 2009, 420 blz.
Geschiedschrijving. Een boek voor de eeuwigheid, zelfs (vooral) al gaat het om een voetnoot in de marge van de grote geschiedenis.
In 1956 was er de Suez-crisis: Frankrijk en Groot-Brittanië waren Nasser en zijn greep op het Suez-kanaal liever kwijt dan rijk. Ze spraken af met Israël dat Israël Egypte zou binnenvallen wegens, en dat Frankrijk en Groot-Brittanië dan zouden helemaal verontwaardigd zijn en eisen dat beide partijen zich van het Suez-kanaal zouden terugtrekken, waardoor zij dat dan in handen zouden krijgen.
Amerika was niet content, De Fransen en de Engelsen vernederd, Israël uiteindelijk uit de Sinaï teruggetrokken, maar: wel in Gaza gebleven.
Sacco probeert de waarheid te achterhalen van twee bloedbaden in Gaza in november 1958 1956. Volgens officiële cijfers van de Verenigde Naties zijn in Khan Younis op 3 november 275 Palestijnen gedood, en in Rafah op 12 november nog eens 111 Palestijnen. Hij bijt zich vast in het onderwerp, interviewt overlevenden, vergelijkt getuigenissen, elimineert tegenstrijdigheden, en reconstrueert uiteindelijk het hele verhaal evenveel als het wellicht ooit zal kunnen gereconstrueerd worden.
Het materiaal voor het boek is verzameld in 2003, in de aanloop naar de oorlog in Irak, en de interviews vinden plaats in Rafah, dat vijftig jaar na datum nog altijd (en nog meer) een ghetto geworden was, met bulldozers die dagelijks huizen platsmeten. Sacco is meesterlijk, hoe hij de mensen waar hij mee spreekt tot leven laat komen, en een graphic novel / comic is het ideale medium ervoor.
Zeer van harte aangeraden, en zou eigenlijk verplichte lectuur moeten zijn voor al wie zich een beeld wil kunnen vormen van hoe de Palestijnen in de bezette gebieden zich voelen.
(Oh ja, en ondertussen is het natuurlijk allemaal veranderd, daar in Gaza: Israël teruggetrokken en Hamas aan de macht — tijd voor een nieuw boek, Joe.)
Geef een reactie